Een vermoeden van grensoverschrijdend gedrag door een beroepskracht

Een vermoeden van grensoverschrijdend gedrag door een beroepskracht in de kinderopvang heeft enorme impact. Niet alleen op de kinderen en ouders, maar ook op de pedagogisch medewerkers en de kinderopvangorganisatie zelf.

Een van de grootste angsten van ouders rondom kinderopvang is de kans op kindermishandeling of seksueel misbruik. De media-aandacht rondom dit onderwerp versterkt enerzijds het bewustzijn, maar creëert anderzijds ook een angstcultuur.

Wij merken dat ongeveer een kwart van de ouders die gebruik maken van kinderopvang wel eens een vermoeden heeft gehad van kindermisbruik of kindermishandeling door een pedagogisch medewerker. Sommige ouders doen hier niets mee, anderen bezoeken de huisarts en een andere groep doet aangifte bij de (zeden)politie. Het aantal meldingen van verdenkingen van ouders bij de GGD neemt toe.

In de meeste gevallen, wanneer ouders zelf constateren dat het vermoeden niet klopt of sterk twijfelen, komt de kinderopvangorganisatie hier niet van op de hoogte. Veel ouders bespreken hun vermoedens met elkaar of met hun eigen netwerk, maar niet met de kinderopvangorganisatie zelf. Als een huisarts constateert dat er geen medische reden is om aan te nemen dat er sprake is van kindermisbruik of kindermishandeling, of als de zedenpolitie een aangifte niet in behandeling neemt, wordt dit niet standaard besproken met het betreffende kinderdagverblijf.

Indien een aangifte niet in behandeling wordt genomen, informeert de politie de betreffende medewerker niet, noch de kinderopvangorganisatie.Met andere woorden: als organisatie heeft u vaak geen zicht op deze belangrijke data.

Als het vermoeden van ouders toeneemt, kan een melding escaleren als deze niet goed wordt begeleid. Het blijkt dat ouders niet goed weten hoe zij het beste kunnen handelen bij een vermoeden van kindermishandeling/misbruik binnen de organisatie. Een natuurlijke reactie is om kinderen te bevragen. Hierbij is een groot risico dat ouders, ongewild en onbewust, de situatie verergeren. Bijvoorbeeld omdat jonge kinderen situaties vaak anders interpreteren dan volwassenen, het verhaal niet objectief binnenkomt bij de ouder omdat deze emotioneel te veel gebonden is aan het kind, maar vooral doordat kinderen beïnvloedbaar zijn waardoor een verhaal (al dan niet echt gebeurd) ingeslepen wordt, waardoor verder onderzoek via bevragen door een professional lastiger wordt.

Ook voor ouders geldt: hoe vaker je een verhaal hoort, hoe meer het ‘echt’ aanvoelt en hoe lastiger het later is om op een later moment te concluderen wat er werkelijk heeft afgespeeld.

Om de juiste hulp te kunnen bieden, is zo snel mogelijk begeleiding dus noodzakelijk.

Acties naar aanleiding van een vermoeden zijn vrijwel altijd heftig voor alle betrokkenen: voor het kind, de ouders, maar ook voor de medewerkers en organisatie.
De gevolgen kunnen veel schade toebrengen. Op persoonlijk niveau kunnen bijvoorbeeld (ernstige) gezondheidsklachten ontstaan bij het kind, ouders en medewerkers. Op organisatorisch niveau kan dit leiden tot verlies van goede naam of zelfs sluiting van de organisatie.

Goed en preventief handelen kan een enorme hoop verdriet, stress, geld en gezondheidsschade voorkomen. Hier richten wij ons op in deze training.